Bir anne gördü gözlerim, ekranlarda. Ağlıyordu... Dayanamadım ben de ağladım !
Bir annenin sesiydi kulaklarımda çınlayan, yalvarıyordu... Diyordu ki:
"84 yaşındayım, iş arıyorum. Bulaşık yıkarım... Allah rızası için gidin bakın dolabıma yiyecek bir şey var mı? İşte tüm param bu 100 lira... Kurban Bayramında bile et görmedim...Şuradan ne güzel mis gibi pide kokusu geliyor ama alamıyorum..." Düşündüm, bir kez daha düşünerek dedim ki:
Ama biz çok rahatız değil mi?
Varsa yoksa yerel seçimler...
Dört bir koldan seçmen avına çıktık... Oltaya takılacak sazanı merak ediyoruz.
Yere batsın sizin seçiminiz, bu anne böyle sızlanırken siz hâlâ "o mülkler benim değil, mülk Allahındır, bizler ise emanetçiyiz " söylemleriyle kandırmaya çalışıyorsunuz...
O kadar iddialı konuşuyorsunuz ki, "o mülklerin tapusunu gösterin istifa ederim" bile dediniz...
Ben gördüm tapuyu adınıza değil ama şirket ortağınız olan kardeşinizin adına üstünde de 660 adet daire yapılmış...
Allah, o mülkleri size emanet ederken, fakir fukarayı, kardeş veya ablayı, hatta kandırabileceğiniz kadar saf ve temiz insanı ağınıza düşürün mü dedi?
Yasaları, arkasından dolanarak pas etmek mümkün ama bu insanların göğe ulaşan feryatlarını pas edemezsiniz ki...
Bizim derdimiz yoksullukla mücadele etmeyi şart koşan geçim, sizlerin derdi ise halkı bir şeylerle kandırıp oyalayarak kazanacağınız seçim!.. Başka her şey koskoca bir yalan...
Bütün bunların karşısında tek bir cümle kurabiliyorum..!
Ben insanlığımdan utanıyorum!
Ya siz ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder